Danny Post presenteert de nieuwe serie Zooi is Mooi op TV Rijnmond. Om alvast kennis te maken mochten we hem een aantal vragen stellen over hem en de leuke en bijzondere momenten tijdens het opnemen van Zooi is Mooi.
Wat doe je, waarom doe je dat en hoe is dat zo gekomen?
Ik ben Danny Post journalist en redacteur. Ik heb 7 jaar gewerkt voor de Grazia. Ik heb een vintage rubriek in de Volkskrant gehad en ik heb geschreven voor Veronica magazine. Sinds 2014 werk ik als freelance schrijver en redacteur. En ik ben in 2013 begonnen met “Go with the Vlo” dat is een blog over vintage, kringloopwinkels en rommelmarkten. In 2019 heb ik als inkoper gewerkt voor een groothandel in vintage kleding. Ik ging als jongetje al met mijn vader mee naar rommelmarkten zoals die op de Binnenrotte, toen nog onder de spoorbrug, dus dat zat er altijd al in. Toen ik ging studeren in Amsterdam begin jaren ’90 toen was vintage ook heel erg hot. Toen vond ik het wel leuk om rond te lopen in 70’s kleding en om in tweedehands kleding uit te gaan in de iT. Eind jaren ’90 werd dat minder, het werd meer nieuwe kleding. Vintage en tweedehands begon weer te leven toen ik begon met mijn blog in 2013. Geleidelijk begon tweedehands en vintage weer steeds belangrijker te worden en eigenlijk belangrijker dan ooit. Dat komt door mijn man, die heeft 20 jaar in de “fast fashion” gewerkt voor een van de grootste producenten. Van hem hoorde ik verhalen over giftige stoffen in kleding, dat zette me wel steeds meer aan het denken. Ik begon fast fashion ook zat te worden, dan had ik een jas die na een half jaar al ging pillen (dat al die bolletjes erop zitten). Wat mij ook heel erg heeft beïnvloed was de documentaire “The True Cost” uit 2015. Deze gaat over wat fast fashion met de wereld doet en de mensen die deze zooi voor ons moeten maken, dat is echt vreselijk. Ik raad iedereen aan om deze documentaire te kijken. Wat me ook heeft beïnvloed is mijn werk als inkoper van vintage kleding voor een groothandel in Rotterdam. Ik moest dan naar een van de grootste sorteerderijen van Nederland, die in Dordrecht zit. Daar zag ik dat het aandeel fast fashion ook steeds groter werd, wat echt niet meer geschikt was voor een tweede ronde. Er kon dan ook niks anders mee gedaan worden dan de kleding storten op de vuilnisbelt, verbranden of naar een derdewereldland sturen. Dat was de genadeklap, toen hebben mijn man en ik besloten om geen fast fashion meer te kopen, we komen ook niet meer in die winkels. Ik had altijd oog gehad voor mooie spullen dus toen zijn we alles tweedehands gaan dragen, op ondergoed en sokken na.
Wat betekent Circulair voor jou?
Het lijkt wel alsof kleding (of nog breder spullen) hun waarde hebben verloren, mensen willen er niet meer voor sparen, we willen het meteen en voor heel weinig geld. Dan hebben we het, dan ligt het in de kast met de kaartjes er nog aan, dan vergeet je dat je het hebt en gaat het uiteindelijk de bak in, dat heb ik zelf ook gehad. Ik neem het mensen dus ook niet kwalijk. Er is een hele generatie opgegroeid die hun geluk haalt uit winkels waar je eindeloos kan shoppen. We moeten gaan leren om tevreden te zijn met minder en investeren in kwaliteit. Dat het weer tof wordt om te zeggen dat je een toffe trui hebt gevonden voor €80,- en die dan zes jaar meegaat in plaats van dat je tien truitjes hebt voor €60,-. Dat kwaliteit belangrijker is dan kwantiteit. Denk bewuster na over wat je koopt, waar het vandaan komt, of je het nodig hebt en of het lang mee gaat. Ik ga het waarschijnlijk allemaal niet meemaken, ik heb ook geen kinderen van mezelf maar laten we het vooral doen voor de andere kinderen en kleinkinderen en die zooi gaan opruimen. Het is zo’n groot en complex vraagstuk waar ik tot voorkort niet mee bezig was maar ik heb gezien dat het erg belangrijk is.
Wat is de leukste ervaring tot nu toe tijdens de opnames?
Ik vond de kilo sale heel leuk. Daar komt iedereen van jong tot oud om vintage kleding te kopen, vlakbij Marconiplein. Ik vind dat leuk omdat ik zelf in tweedehandskleding loop. Maar wat mij raakte waren de mannen die het afval van de kleding scheidde in een sorteercentrum van ReShare. Dat ze ondanks alle troep en soms smerigheid het toch heel gezellig hadden op hun werk en dat ze op zoek waren naar het positieve in het negatieve, dat vond ik mooi om te zien.
Waarom moeten mensen kijken naar het programma?
Je gaat zien hoe inspirerend hergebruik kan zijn. Heel veel dingen zijn nog goed bruikbaar van kleding tot elektronica. Je kan prima leven van alleen gerecyclede producten die ook nog eens heel mooi zijn. We laten de af en toe grappige verhalen zien over de dingen die mensen wegdoen. Maar we laten ook zien dat je nog andere dingen kunt doen met bijvoorbeeld afvalhout. We laten zien dat hergebruik leuk is. Het is een positieve kijk op een ingewikkeld onderwerp.
Wat voor gouden tips wil jij Rotterdammers nog meegeven om beter om te gaan met afval, afval scheiden en hergebruik?
Denk na voordat je iets weggooit. Is het echt reddeloos verloren of kan ik of iemand anders er nog iets mee? Als je al een goede TV hebt, waarom zou je een nog grotere TV willen als je al een goed werkende TV hebt? Als je besluit iets weg te doen ga na wie het nog kan gebruiken, of verkoop het. En als het echt kapot is breng het naar het milieupark, daar wordt het gescheiden in verschillende bakken zodat het hergebruikt of gerecycled kan worden.