“Ik wil teruggeven zodat er weer opnieuw gegeven kan worden. Dat is voor mij circulair.”

Interview met Rotterdammer Fatima Maria Texeira

Tot mijn veertiende deed ik niet mee in de wereld zoals leeftijdsgenoten hem kenden. Ik spendeerde veel tijd in ziekenhuizen. Die tijd was zwaar, maar heeft me ook een hele pure kijk op het leven gebracht. Nu snap ik dat de Heer er een bedoeling mee had. Dat realiseerde ik me een aantal jaar geleden weer, toen mijn relatie na 23 jaar uitging en ik mijn bedrijf en huis verloor. Er viel een last van mijn schouders, juist omdat ik niks meer had. Maar tegelijkertijd paste ik daardoor niet meer in onze maatschappij.

Ik zag hoe slecht mensen voor elkaar en hun omgeving zorgden en dacht: dit klopt gewoon niet. De wereld kan mooi, rechtvaardig en sociaal zijn. En zonder afval. Want er zit geen verschil tussen spullen en mensen. Als ik ergens tegenaanstoot, zeg ik altijd sorry. Die tafel is ook leven. Iemand heeft dat gemaakt. En een kromme komkommer weigeren is net als een verminkt kind uitsluiten. Dat doe ik gewoon niet.

Ik gooi nooit eten weg. Ik zet groenten op zuur zodat het niet bederft en maak compost. En via Stichting Veerkracht en het Bollenpandje raakte ik betrokken bij Brooderhood. Daar maken we van oud brood weer nieuw brood. Ik wil niet alleen krijgen, ik wil ook teruggeven zodat er weer opnieuw gegeven kan worden. Dat is voor mij circulair.

Tekst: Merel Nolet
Fotografie: Jan de Groen