“De impact van het kledingoverschot komt telkens opnieuw bij me binnen.”

Interview met Emma Hazenak, kunstenaar, docent en inmiddels ook gedreven kleermaker

“Toen de coronacrisis uitbrak, kroop ik steeds vaker achter de naaimachine. Mijn moeder was mijn inspiratie. Zij leerde me de basis en via een coupeuse-opleiding en een stage in de kledingreparatie maakte ik het vak me steeds meer eigen.

Inmiddels geef ik workshops in Werkplaats Duurzaam, van Aktiegroep het Oude Westen, en binnenkort ook op Katendrecht. Daarin werk ik graag met gebruikte materialen. Je denkt veel creatiever als je een oude blouse – in plaats van een nieuw stuk stof – gebruikt voor een nieuw kledingstuk. Ik zie het niet als beperking.

Emma Hazenak aan een houten tafel aan het werk achter de naaimachine.

Er vallen eigenlijk continu kwartjes. Zo leerde ik bij een expositie in het Nieuwe Instituut hoe vervuilend textielverf is. En sinds mijn vrienden weten dat ik met oude kleding werk, geven ze hun afdankertjes aan mij. Maar ik kan het haast niet meer kwijt. De impact van het kledingoverschot komt telkens opnieuw bij me binnen.

Kleding maken is zo’n mooi vak, dat door fast fashion en misstanden in de industrie zo’n slechte naam heeft gekregen. We horen van alles over milieuvervuiling en dat is soms best eng. Ik wil mensen daarom weer meenemen in het mooie verhaal: dat zelf kleding maken beter is voor het milieu en ook een leuke, creatieve en sociale bezigheid kan zijn.”