Ontwerper en onderzoeker Christien Meindertsma heeft iets met wol. Zo studeerde ze af aan de Design Academy Eindhoven op het concept One Sheep Sweater, een trui van de wol van één schaap. Én ze heeft iets met Rotterdam, de stad waar ze tot voor kort woonde. Toen ze gevraagd werd mee te werken aan het project De Zachte Stad hoefde ze dan ook niet lang na te denken.

Als transitieregisseur Groene Stromen bij de gemeente Rotterdam heeft Carolien van Eykelen een helder doel: in 2030 moet minimaal de helft van het organisch afval in de stad hoogwaardig worden hergebruikt. Eén van die afvalstromen is wol. Want je gelooft het niet, maar in de enige echte metropool van Nederland grazen maar liefst 2.500 schapen.

Schaapsherder Martin Oosthoek hoedt maar liefst 2.500 schapen binnen de stadsgrenzen van Rotterdam. De wol van de dieren werd altijd weggegooid of verbrand. Jarenlang nam Martin dat voor lief. Totdat hij de gemeente vroeg of er niet iets met het materiaal gedaan kon worden.

Je zou het niet verwachten in een metropool als Rotterdam. Toch grazen er verspreid over de stad maar liefst 2.500 schapen, die het gras in de openbare ruimte kort houden. De wol die zij produceren – zo’n zesduizend kilo per jaar – brengt in Nederland bijna niets meer op en wordt daarom verbrand of verscheept naar China. Onvoorstelbaar, vond schaapsherder Martin Oosthoek, in een tijd van grondstoffenschaarste en klimaatverandering. Hij trok aan de bel en niet veel later startte het project De Zachte Stad. Inmiddels is zijn kudde hét voorbeeld van circulariteit in Rotterdam.

In Nederland doen we per persoon per jaar gemiddeld 40 kledingstukken weg. Maar waar komen al die afgedankte stoffen terecht? En wat kan de gemeente – en jij als bewoner – doen om te zorgen dat kleding zo goed mogelijk wordt hergebruikt? Daar gingen we bij de laatste dialoog-lezing in Werkplaats Duurzaam van Aktiegroep het Oude Westen over in gesprek.

Irene Pekaar doet nooit boodschappen voor een hele week. ‘Ik kijk maar een of twee dagen vooruit. Blijf ik dan onverwachts bij iemand eten of zo, dan hoef ik geen voedsel weg te gooien. Van groenterestjes en overrijp fruit maak ik soep of een lekkere smoothie.’

In Nederland, en dus ook in Rotterdam, verspillen we jaarlijks per persoon ongeveer tien kilo groenten en vijf kilo fruit. Diana van Ewijk was dit een doorn in het oog. Ze besloot er iets aan te doen en startte het KliekjesCollectief, dat inmiddels een Facebook-groep én een Whatsapp-groep heeft. Op Facebook wisselen de 700 leden recepten en bereidingstips uit. De Whatsapp-groep richt zich meer op de praktische kant van de verspillingszaak. Heeft iemand een halve kilo gekookte aardappelen over, dan is er altijd wel iemand in de buurt die hier interesse voor heeft.

Bokashi. Het klinkt als een Japanse vechtsport. Maar dat is het niet. Wat het wel is: gefermenteerd groenafval. Een soort zuurkool van oude bladeren dat wonderen doet voor je tuin. Ooit bedacht in Japan, dat wel. Maar sinds kort ook omarmd door de gemeente Rotterdam.

Carolien van Eykelen, adviseur Rotterdam Circulair en in die rol bezig met allerlei organische stromen in de stad, is in ieder geval fan. Volgens haar is bokashi een goede manier om organisch materiaal duurzaam te recyclen.

Band lek, rem kapot, geen achterlicht. Je wilt wel graag fietsen, maar je fiets is kapot. Dat is lastig als je weinig geld hebt voor fietsonderhoud. Of je reparatiespullen niet bij de hand hebt. Er zijn nu publieke Bike Repair Stations op drie plekken in onze stad.  

De stations zijn een initiatief van creatief bureau Kongsi en Give A Bike, met support van de Rotterdamse Fietsalliantie en Rotterdam Circulair.  

Waar vroeger de uitgewoonde bouwval van een oude voetbalclub stond, staat nu een strak, donkergrijs gebouw: de kantine van Honkbal op Zuid. Het oogt gloednieuw, maar er zijn bijna geen nieuwe spullen en materialen voor gebruikt.